ပညာဂုဏ္ေရာင္ စာသင္ေက်ာင္းေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ (မျပည့္အိုးမို႔ ျဖည့္ေနရတာပါ)

မႏၱေလးတုိင္းေဒသႀကီး၊ ျမင္းၿခံခရိုင္၊ ႏြားထုိးႀကီးၿမိဳ႕၊ အမွတ္(၁)ရပ္ကြက္၊ ေစ်းအေနာက္ေတာင္ ခပ္ယြန္းယြန္းတြင္ တည္ရွိေသာ ထန္းငယ္ေတာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးအလယ္တန္းေက်ာင္းမွာ ကိုရင္၊ ေက်ာင္းသား/သူမ်ား ခ်မ္းခ်မ္းသာသာျဖင့္ ပညာကို သင္ယူႏုိင္ေစရန္ အလ်ား(၇၂)ေပ၊ အနံ(၃၀)ေပ + ၀ရံတာ(၅)ေပ ရွိ (၄)ခန္းတြဲ ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီး ေဆာက္လုပ္လ်က္ ရွိပါသည္။ (၂၆.၉.၂၀၁၄)ရက္ေန႔က ပႏၷရုိက္ၿပီး လုိင္းက်င္းမ်ား စတင္ တူးခဲ့ပါသည္။ `ပညာဂုဏ္ေရာင္ေက်ာင္းေဆာင္´ဟု အမည္ေပးထားပါသည္။


ဒီပညာဂုဏ္ေရာင္ ေက်ာင္းေဆာင္ကို ေျမေနရာ အက်ယ္၊ ေငြမ်ားမ်ား ရွိလို႔ ေဆာက္လုပ္ေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ အေဆာက္အဦး တုိးေအာင္ (မလိုအပ္တာ ေတြအတြက္) တိုးခ်ဲ႕ေဆာက္လုပ္ေနျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။ လုိအပ္လုိ႔ ျဖည့္ဆည္းေပးေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ မျပည့္အိုးမို႔ ျဖည့္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္ ၀န္ခံရလွ်င္ ရွိလို႔ ေဆာက္ျခင္း မဟုတ္၊ သိလို႔ ေဆာက္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။


ထန္းငယ္ေတာေက်ာင္းတုိက္ကုိ အဂၢမဟာသဒၶမၼေဇာတိကဓဇ ဘဒၵႏၱေတဇ၀ႏၱ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက (၁၉၈၀)ခုႏွစ္မွ စၿပီး ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းအျဖစ္ စတင္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘ.ကေက်ာင္းမ်ား ပိတ္ခဲ့ၾကပါသည္။

(၁၉၉၃-၉၄)ပညာသင္ႏွစ္တြင္ ျပန္လည္ ဖြင့္ခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။ အဲဒီႏွစ္မွ စၿပီး ယခုအခ်ိန္ထိ ဖြင့္လွစ္ဆဲျဖစ္ပါသည္။ မူလတန္းအဆင့္မွ စတင္ သင္ၾကားေပးခဲ့ၿပီး (၂၀၀၂)ခုႏွစ္မွာ အလယ္တန္းအဆင့္ အထက္တန္းအဆင့္တုိ႔အထိ တိုးျမွင့္ ဖြင့္ခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။ အခုအခါမွာ အလယ္တန္းအဆင့္သာ ဖြင့္ခြင့္ရထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးက (၃၁.၁.၂၀၁၄) ေသာၾကာေန႔က ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားခဲ့ပါသည္။ ခုခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ တပည့္ ဦးေခမိႏၵ (မဟာဓမၼာစရိယ-M.A,Buddhism)က ဆက္လက္ တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။


စတင္ ဖြင့္ခ်ိန္မွ စၿပီး ေက်ာင္းေဆာင္ အင္အား လံုေလာက္မွဳ မရွိေသာ္လည္း ကေလးငယ္မ်ား၏ ပညာေရးကို ငဲ့ကြက္ကာ သင္ၾကားေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အခု ေက်ာင္းမွာ ေစတနာအျဖစ္ျဖင့္ လုပ္အားေပး ဆရာ/မ (၁၀)ေယာက္ ရွိပါသည္။ သူတုိ႔ကို ေထာက္ပံ့ေပးဖုိ႔ရန္ ေငြပေဒသာပင္ တည္ေထာင္ကာ ၄င္းေငြပေဒသာပင္မွ (၁)လလွ်င္ (၁)ေယာက္ကို (၄)ေသာင္းခြဲ ေထာက္ပံ့ေပးပါသည္။ (ေန႔လည္ ထမင္း(၁)နပ္ ေကၽြးပါသည္။)


အဲဒီလို ေက်ာင္းျပင္လုိက္၊ ေငြပေဒသာပင္ ရုန္းကန္လုိက္နဲ႔ လံုးခ်ာလည္ေနသည္မွာ ခုခ်ိန္ထိပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အလယ္တန္းအဆင့္ ဆုိေတာ့ မူႀကိဳမွ (၈)တန္းအထိ (၉)တန္း ရွိပါသည္။ စာသင္ခန္းဆုိလွ်င္ (၉)ခန္း ရွိပါမွ အဆင္ေျပမွာ ျဖစ္ပါသည္။ ထန္းငယ္ေတာေက်ာင္းမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား သီတင္းသံုးသည့္ေက်ာင္း (၂)ထပ္ေဆာင္ တစ္ေဆာင္ႏွင့္ ၁ထပ္ေဆာင္ တစ္ေဆာင္၊ သိမ္ေက်ာင္း (၁)ေက်ာင္းရွိပါသည္။


စာသင္ေဆာင္အေနျဖင့္ (၅)ေဆာင္သာ ရွိပါသည္။ ဓမၼာရံုလုိ ေဟာခန္းႀကီး (၁)ေဆာင္သာ အုတ္တုိက္ ျဖစ္ပါသည္။ က်န္(၄)ေဆာင္မွာ အသားခင္းႏွင့္ ထရံေက်ာင္းတုိ႔သာ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ေဟာခန္းတုိက္ႀကီးထဲမွာ ထရံကာၿပီး (၃)တန္း ခြဲသင္ေနရပါသည္။ တစ္တန္းက စာေအာ္ သင္ေနၿပီးဆိုလွ်င္ က်န္ႏွစ္တန္းက သခ်ၤာလို အတြက္စာမ်ိဳး သင္ပါမွ အဆင္ေျပတာပါ။ မူႀကိဳကေလးေတြကိုေတာ့ တုိက္ႀကီးရဲ႕ ေရွ႕က ၀ရံတာ ႀကမ္းျပင္မွာ (၄)ေယာက္တြဲ ခံုရွည္ခ်ၿပီး သင္ေပးေနရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ (၈)တန္းကိုေတာ့ (၂)ထပ္တုိက္ အေပၚထပ္မွာ ေခတၱ သင္ေပးေနရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္း စဖြင့္တုန္းကေတာ့ (၄)တန္းကို သိမ္ထဲမွာပဲ သင္ေပးခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ႏွင့္ ယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ အခုအေနထားက ေတာ္ေသးတယ္လို႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါသည္။


အဲဒီလို အဆင္မေျပမွဳေတြကို ၾကည့္ရ ျမင္ရသည္မွာ စိတ္မခ်မ္းသာလွပါ။ မတတ္သာလုိ႔သာ ဒီအတိုင္း ၾကည့္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ ေခတ္အေနအထား၊ လူ႔သဘာ၀ အရ ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္လည္း ဘယ္ေလာက္ပဲ သင္ျပမွဳ ေကာင္းေကာင္း ေက်ာင္းအေဆာက္အဦးေတြက ေသးႏုပ္ ညံ့ဖ်င္း စုတ္ျပတ္ေနမည္ဆိုလွ်င္ ဘယ္သူကမွ အထင္ႀကီးၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၀န္ မခံလွ်င္သာ ရွိမည္။ ပုထုဇဥ္တုိ႔ သေဘာထားကေတာ့ ေက်ာင္းပံုစံေတြကို ျမင္ရံုျဖင့္ အထင္ေသးသြားမည္မွာ ေသခ်ာလွပါသည္။


ထို႔ေၾကာင့္ အခု (၄)ခန္းတြဲ ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးကို ေဆာက္လုပ္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေက်ာင္းႀကီးထဲက (၂)တန္း ႏွင့္ ႀကမ္းျပင္ေပၚ သင္ေနရတဲ့၊ တစ္ခါတရံ ပူလြန္းလုိ႔ သစ္ပင္ေအာက္ ထြက္ၿပီး စာက်က္ေနရတဲ့ အတန္း(၂)တန္းကို ဒီပညာဂုဏ္ေရာင္ ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးထဲမွာ (၁)တန္းကို (၁)ခန္းစီ ေရႊ႕ေျပာင္းေပးၿပီး အဆင္ေျပေျပ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ သင္ၾကားေပးႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါသည္။


လြတ္သြားတဲ့ အသားထရံေက်ာင္းေဆာင္ (၁)ေဆာင္ကို စာၾကည့္တုိက္အျဖစ္ျဖင့္ အသံုးျပဳသြားမွာ ျဖစ္ပါသည္။ (ဒီေက်ာင္း ေဆာက္ၿပီးရင္လည္း စာၾကည့္တုိက္ကို အုတ္တုိက္ျဖစ္ေအာင္ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ႀကိဳးစားေပးသြားမွာ ျဖစ္ပါသည္။) စာအုပ္ေတြ ရွိေနေပမယ့္ ထားစရာ အေဆာင္ မရွိျခင္းက ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕ အဂၤါရပ္ႏွင့္ မညီသလုိ ခံစားရပါသည္။ တကယ္ပါ။ စာအုပ္စာေပက ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္၊ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသြားႏုိင္ပါသည္။ မိမိတုိ႔ ငယ္စဥ္က အဆင္မေျပတာေတြကို ေျပလည္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရင္း ပရဟိတစိတ္ဓာတ္ေတြ ေဖြးလက္ေနဦးမွာ ျဖစ္ပါသည္။


အထက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ပညာဂုဏ္ေရာင္ ေက်ာင္းေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္ေတာ့ အခု ေဆာက္လုပ္ေနျခင္းသည္ ရွိလုိ႔ လုပ္ေနျခင္း မဟုတ္၊ သိလုိ႔ လုပ္ေနျခင္းပါ။ ျပည့္ေနတဲ့ အိုးကို လွ်ံထြက္သြားေအာင္ ထပ္ျဖည့္ေနျခင္း မဟုတ္၊ မျပည့္အိုးမို႔ ျဖည့္ေနရျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။